To jak wygląda jesień życia w Polsce wiemy wszyscy. Jej barwy straciły na kolorze,a szarość i smutek przeraża każdego świadomego człowieka. Niczego sobie nie wypracowaliśmy, aby ze spokojem czekać schyłku życia. Nie uszczelniony i kulawy system emerytalny nie zdał egzaminu, a wysokość świadczeń nie pokrywa faktycznych potrzeb. Przewartościowanie zapotrzebowania z ubrań, kosmetyków na leki i specjalistów też nie daje efektu zaspokojenia podstawowych potrzeb polskiego emeryta.
W Polsce problem samotnej, opuszczonej starości nasila się, ale jak wszystko co powszednieje jest mało nagłaśniany. Pomoc społeczna jest niewydolna, a problem w pełni spada na najbliższych. Dotychczas z pomocy w postaci zasiłku opiekuńczego korzystało wiele osób. Wystarczyło wykazać, że podopieczny wymaga stałej pomocy, która uniemożliwia podjęcie zatrudnienia przez opiekuna. Niestety w myśl nowych przepisów, które wchodzą w życie po 30 czerwca wiele z nich straci to wsparcie. Było ono i tak bardzo niskie, bo wynosiło 520 zł miesięcznie. Teraz, aby otrzymać pomoc trzeba zmieścić się w kryterium dochodowym, a jego wysokość ustalona jest na poziomie 623 zł miesięcznie na osobę. Oznacza to, że przy emeryturze 1247 zł i wzwyż w gospodarstwie dwuosobowym opiekun nie otrzyma nic. Kolejnym warunkiem jest udowodnienie, że opiekun zwolnił się z pracy, aby piastować opiekę nad bliską osobą. Tylko, że wielu z nich powróciło do Polski z pracy, aby pomóc np swojej mamie, czy ojcu. Do tego wysokie bezrobocie i brak perspektyw zatrudnienia spowoduje, że wielu dotychczasowych opiekujących się będzie zmuszonych do emigracji. Na ironię w dodatku duży odsetek z nich podejmie się opieki nad niemieckim emerytem. Porzuceni polscy seniorzy nie mogą liczyć na umieszczenie w zakładach, bo tych po pierwsze jest za mało, po drugie komercyjny pobyt przekracza ich możliwości finansowe, gdyż wynosi powyżej 2.5 tys złotych. Kto na tym zyska? Banki, które udzielą wsparcia wzamian za akt własności mieszkania, czy domu biednego, polskiego emeryta.
Czy zatem nie lepiej jest utrzymać zasiłek na poziomie 520 zł miesięcznie dla opiekuna, niż udawać, że nie ma problemu? Zapewne tak, ale emeryt nie pójdzie z "Mołotowem" na Warszawę dlatego taka cisza i taki mały sprzeciw jest w nadchodzących zmianach.
Dlatego jesień życia polskiego emeryta ma jedynie barwę szarości, a beznadziejność zostanie ukryta w medianie statystyk.
